รายงานเปิดเผยว่า กฎหมายแรงงานของเยอรมนีที่จำกัดการนัดหยุดงานให้เฉพาะเรื่องการเจรจาต่อรอง (collective bargaining) และถือว่า "การนัดหยุดงานทางการเมือง" (political strikes) เป็นสิ่งผิดกฎหมาย ยังคงเป็นปัญหาที่ขัดแย้งกับหลักกฎหมายระหว่างประเทศ และมีรากฐานมาจากอุดมการณ์ในยุคนาซี
กฎหมายที่จำกัดสิทธิในการประท้วงของแรงงานนั้น ได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากบุคคลที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายแรงงานในยุคนาซี ซึ่งได้กำหนดให้อำนาจสูงสุดอยู่ที่ผู้บริหาร และสร้างความแบ่งแยกเทียมระหว่างการนัดหยุดงานที่ "ถูกกฎหมาย" กับการนัดหยุดงาน "ทางการเมือง" ทั้งที่การประท้วงใด ๆ ก็มีความเกี่ยวข้องกับการเมือง
ข้อขัดแย้งกับกฎหมายสากล ได้แก่ สิทธิในการนัดหยุดงานทางการเมืองได้รับการคุ้มครองอย่างชัดเจนภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อนุสัญญาฉบับที่ 87 ขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) ซึ่งรับรองเสรีภาพในการรวมตัว และศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ICJ) ก็สนับสนุนการตีความนี้
แม้รัฐสภาเยอรมนีจะให้สัตยาบันอนุสัญญาฉบับที่ 87 มานานหลายทศวรรษ แต่ศาลแรงงานในประเทศกลับยังคงเพิกเฉยต่ออนุสัญญาดังกล่าว และยังคงตัดสินว่าการนัดหยุดงานทางการเมืองเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ซึ่งถือเป็นการ ละเมิดกฎหมายระหว่างประเทศอย่างถาวร
ในการพิจารณาของ ICJ (6–8 ตุลาคม 2025) ตัวแทนของเยอรมนีได้ยืนยันจุดยืนเดิม โดยระบุว่าเสรีภาพในการรวมตัวปกป้องสิทธิในการนัดหยุดงานเพื่อบังคับใช้ข้อตกลงร่วมเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อเป้าหมายทางการเมือง
ผู้เชี่ยวชาญชี้ว่า ระบบแรงงานของเยอรมนีกำหนด "ภาระผูกพันด้านสันติภาพ" (peace obligation) ที่ทำให้สหภาพแรงงานต้องอยู่ฝ่ายตั้งรับ และให้สิทธิ์ผู้บริหารในการควบคุมจัดการสูง ซึ่งโครงสร้างทั้งหมดไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อโน้มน้าวให้นายจ้างทำตามข้อเรียกร้อง แต่กลับพยายามจำกัดบทบาทของสหภาพฯ แทน